Eerste week Barronschool

De Werkplaats

Helaas zal de werkplaats in de komende twee maanden niet klaar zijn voor gebruik. Gelukkig bestaat er al een werkplaats voor de LBGO leerlingen. Ondanks dat hier les wordt gegeven, kunnen wij hier wel gebruik van maken. Dit moet wel goed ingepland worden. Dat de oude werkplaats voor de EBO leerlingen niet op tijd gerenoveerd zal zijn, is dus geen groot probleem meer.

Teamvorming

Om ons project uit te voeren zullen we samenwerken met leerlingen uit verschillende richtingen. Het idee hierachter is dat er een bedrijfsomgeving wordt gecreëerd waar de leerlingen leren samenwerken en ondernemen zoals zij dat later ook zullen moeten doen. Het hele project door zullen wij met één vaste groep werken. Deze is samengesteld uit drie stromingen: Bouwkunde (3), Constructiebankwerken (3) en Administratie-Economie (4). De bouwkunde leerlingen houden zich momenteel bezig met het bewerken van hout, constructie leerlingen met metaal bewerking en de administratie-economie leerlingen zijn theoretisch ingesteld en houden zich bezig met promotie en administratie. De projectgroep is dus divers, iets wat de leerlingen niet gewend zijn maar wel later zullen tegenkomen binnen een bedrijf.

Afgelopen maandag hebben wij samen met de heer Kromo afgesproken om drie goed gemotiveerde leerlingen uit te kiezen. In zijn klas hebben wij verteld wat ons project inhoudt en wat wij verwachten van de leerlingen. Dankzij onze overtuigende Obama speech hadden we heel wat meer enthousiasme opgewekt bij de leerlingen dan dat wij hadden verwacht. De mogelijkheid om zelf met ideeën te komen die ook daadwerkelijk uitgevoerd worden sprak hen erg aan.

Diezelfde dag hebben wij deze drie leerlingen van constructiebankwerken meegenomen naar onze Casa Royale van de Barronschool (het nieuwe mediatheekgebouw waar nog niemand binnen mag komen) waar wij kennisgemaakt hebben met deze leerlingen. Het project hebben wij hier verduidelijkt voor hen. Eerst hadden wij de indruk dat deze jongens slecht Nederlands spraken, omdat ze erg stil waren (in tegenstelling tot in de klaslokalen) en geen direct antwoord gaven. Maar wij hadden het mis, het is gewoon iets nieuws voor hen om met eigen ideeën te komen en deze uit te spreken. Dit kwam in loop der gesprek wel goed, toen één leerling zijn idee vertelde, volgde er al snel meer. De ambities liepen uiteen van het maken van zeep (waarbij we ze wel hebben moeten bijsturen) tot een innovatief ontwerp voor een barbecueset. Aan het eind van de dag (om 1 uur ’s middags, dan sluit de school namelijk al) hebben we de jongens een opdracht gegeven om tot donderdag met nieuwe ideeën te komen voor producten waar een markt voor is.

De volgende dag, dinsdag, zijn we naar de vierdejaars bouwkundestudenten gegaan die op die dag theorieles hadden van dhr. Wilson. Ook hier hebben we ons project voor de klas uitgelegd waarbij we hebben gevraagd voor drie enthousiaste leerlingen. Dhr. Wilson besloot om zelf drie leerlingen uit te kiezen, omdat de groep leerlingen die met het project mee wilden doen te groot bleek te zijn.

Vandaag, donderdag, hebben we voor het eerst met de zes praktijkleerlingen om de tafel gezeten en nagedacht over mogelijke producten. De constructiebankwerken groep (metaal) had al nagedacht over een verbeterde versie van de nu al verkrijgbare barbecuesets, en er werden al snel kleine schetjes gemaakt. Op het zelfde moment waren de bouwkundeleerlingen (hout) bezig met brainstormen over nieuwe producten. Op een gegeven moment smolten beide groepen al samen, waarbij er werd nagedacht over producten waar vraag naar is met hout én metaal.

Voor volgende week maandag verwachten we vijf nieuwe ideeën met uitwerking en kleine detailtekeningen van de leerlingen. We zullen dan ook een kleine presentatie houden over ondernemerschap, iets waar de leerlingen geïnteresseerd in zijn en iets wat een grote uitdaging is voor ons!

Op vrijdag (morgen) zullen we de administratie-economie leerlingen uitleggen wat ons project inhoudt. We zullen hun de lijst met mogelijke producten laten zien, en het doel is dat zij de haalbaarheid van elk product testen door te kijken naar de afzetmarkt (marktonderzoek). Morgen zullen we ook een les geven in ondernemerschap, technieken om te enquêteren en hoe je een marktanalyse uitvoert. Dit zijn al grote stappen voor de leerlingen, dus we zullen moeten afstemmen op hun niveau.

Docenten

Vandaag hebben we na afloop van de lessen een lang gesprek gehad met dhr. Kromo van constructiebankwerken. Hij gaf ons heel veel tips die wij als Nederlandse studenten makkelijk over het hoofd hebben gezien, zoals de vaardigheden van de leerlingen (die wij af en toe overschatten), een goede tijdsplanning (we moeten niet teveel hooi op onze vork nemen door te grote projecten uit te voeren) en over het voortzetten van het project in de toekomst. We zullen proberen om ons project vast te leggen in het curriculum van het onderwijs. De leerlingen van het LBGO moeten in de toekomst dan vaker samenwerken met de verschillende stromingen.

Helaas was er ook een grote teleurstelling te zien bij dhr. Ajeki en de directrice. Het kassenbouwproject zal niet meer uitgevoerd worden op de Barronschool, terwijl dit de perfecte locatie zou zijn om kassenbouw bij de bevolking (en met name bij de jeugd) te introduceren. We zullen toch proberen om iets te doen met dhr. Ajeki en zijn ETO leerlingen om hun niet achter te stellen (door bijvoorbeeld de tekeningen van het kassenbouwsysteem bij hen achter te laten). We zullen proberen af te stemmen met de stagestudenten van het kassenbouwproject voor de tekeningen.

Aankomst

Na een vliegreis van 9 uur zijn wij vrijdag goed aangekomen op vliegveld Zanderij. Hier wachtte ons nog een anderhalf uur durende reis naar Paramaribo. Gelukkig zijn wij bij aankomst opgevangen door een oom van Arshad wat ons natuurlijk veel moeite bespaarde. Onze eerste indruk? Wat is het warm! De weg naar Paramaribo was lang en donker. Er wordt hard gereden en het lijkt soms alsof er geen verkeersregels zijn. Zo was er een licht verkeersongeluk gebeurd bij een rotonde en toevallig stond er een politie auto in de veroorzaakte file. En tot onze verbazing… reed deze er langs alsof er niets gebeurd was, hij zal het wel druk gehad hebben met wat anders!

Het eerste weekend

De eerste twee nachten hebben wij overnacht bij een heerlijk appartementencomplex aan de rand van Paramaribo. Compleet met zwembad, hangmatten en al konden wij hier onze jetlag eruit slapen. Op zaterdag hebben Roshan en Arshad hun familie bezocht terwijl Arda aan het chillen was bij het zwembad. Via een oom van Roshan hebben wij een busje kunnen regelen zodat wij als buitenlanders er zeker van waren dat we niet afgezet werden. Alles lijkt veel makkelijker te gaan als je een paar connecties hebt hier, en gelukkig hebben wij die.

Op weg naar Moengo

Zondag zijn wij vertrokken naar Moengo. Er is in principe maar één weg die Paramaribo verbindt met het Oosten, toepasselijk genaamd de Oost-West verbinding. De bouw van deze weg is aanbesteed aan drie verschillende aannemers. En dat is ook duidelijk te merken. Waar je op sommige plekken flink kunt doorrijden lijkt de weg op andere stukken bijna te verdwijnen in de omringende jungle. Door de slechte staat van deze weg duurt het maar liefst 2,5 uur om deze afstand van 100km af te leggen! Wij hebben gehoord dat als je de lijnbus van de overheid er zelfs 4 uur over doet.

De ligging van Moengo is onwaarschijnlijk verrassend. Al rijdend op de weg stak er in de verte een grote watertoren en zendmast uit boven het oerwoud. De stad zelf deed ons denken aan een soort kamp. We hadden verwacht dat het een dorpje zou zijn waarbij iedereen dicht op elkaar woont en er zo toch veel leven in de straat is. Maar de stad voelt leeg aan, het is moeilijk te geloven dat hier bijna tien duizend mensen wonen als je uit het raam kijkt. Er is veel ruimte en op veel plaatsen staan voetbaldoeltjes waardoor deze lege ruimte simpelweg als voetbalveld gebruikt wordt.

De Barronschool

Vandaag hebben wij kennis gemaakt met dhr. Dijkman. Hij is onlangs gepensioneerd en was docent aan de Muloschool en is onze contactpersoon in Moengo. Hij heeft ons gebracht naar de Barronschool en voorgesteld aan de directrice van de school, mevr. Doelkamid, van wie wij een rondleiding kregen. Het is erg leuk om na twee maanden van voorbereiding nu dan eindelijk de situatie in het echt te ervaren die we tot nu toe alleen hebben kunnen schetsen aan de hand van verhalen en foto’s van andere mensen die hier ooit geweest waren. Wat opviel was hoeveel respect de leerlingen voor de docenten hebben, en dan met name voor mevr. Doelkamid. Tijdens de rondleiding bleef ze opeens stilstaan op een hoek van de gang. Waarom? Zodat alle leerlingen haar konden zien en meteen naar hun les holden. Oorbellen, kettingen, mobieltjes en muziek zijn streng verboden. Iedereen draagt een uniform en iedereen is gelijk, en dat wordt erg belangrijk gevonden door de directrice.

De werkplaats waar wij mee aan de slag wilden gaan is nog niet gereed. De renovatie heeft nog niet plaats gevonden omdat de minister van onderwijs uit het land is. We wachten dus eigenlijk op één handtekening die gezet moet worden… Wij zullen ons plan dus wat moeten aanpassen om toch nog aan de slag te kunnen hier in Moengo. Morgen hebben wij weer een afspraak met mevr. Doelkamid staan, laten we hopen dat we samen toch een mooi project kunnen opzetten! To be continued…

Beste bezoeker, welkom op onze weblog. Deze site zal de aankomende maanden geüpdatet worden met de laatste nieuwtjes wat betreft ons project.

Over ons

Wij bevinden ons allen drie in het derde jaar van onze bachelor Bouwkunde aan de Technische Universiteit Delft. In het kader van onze minor, International Entrepreneurship & Development, gaan we op 4 november 2011 voor 12 weken naar Suriname om ons te richten op een ontwikkelingsproject. Deze minor wordt gegeven door de faculteit Techniek, Bestuur & Management van de TU Delft. Het project wordt begeleid door stichting SOIL, Surinaamse Ontwikkeling van Industriële Landbouw, en dan met name door dhr. Rudi Darson. Het project richt zich op de werkplaats van de Barronschool, een zogeheten LBGO (Lager Beroeps Gericht Onderwijs) school. Op het moment wordt er een werkplaats voor de school gerealiseerd. In de werkplaats gaan de leerlingen op een praktische manier onderwijs krijgen. Deze werkplaats is nog niet af, de inrichting en opzet van het management is onderdeel van ons project. Daarnaast is het de bedoeling om de werkplaats als bedrijf op te zetten. Na de stage moet de werkplaats zelfstanding opdrachten kunnen aannemen, verwerken en produceren.

Doel

Door de werkplaats van de Barronschool als bedrijf op te zetten kan er een inkomen gegenereerd worden voor de school. Met dit inkomen kan de werkplaats zichzelf onderhouden waardoor de leerlingen op de langer termijn hier ook nog gebruik van kunnen maken. Door het onderwijs op deze manier te stimuleren hopen we de leerlingen een beter toekomstperspectief te kunnen bieden door  grotere kansen op de arbeidsmarkt te creëren voor hun.

Arda, Arshad en Roshan